Życie rodzinne i towarzyskie

Norwegowie na ogół dość ostrożnie podchodzą do nowo poznanych osób i trochę czasu zajmuje, by móc zostać uznanym za ich przyjaciela. Stereotypowy obraz zimnych Skandynawów mija się jednak z prawdą - wobec obcych Norwegowie zazwyczaj są życzliwi i pomocni, choć także zdystansowani. W rozmowie zaś z reguły mówią wprost co myślą i bez ogródek przechodzą do sedna sprawy.

Jeśli chodzi o relacje rodzinne, to w Norwegii, jak i w całej Skandynawii, społeczeństwo w ostatnich dziesięcioleciach stało się dość liberalne. Norwegowie, zwłaszcza ci między 20. a 30. rokiem życia, równie chętnie zawierają związki małżeńskie, co pozostają w związkach partnerskich. Słowo samboerskap (odpowiednik naszego konkubinatu) dobrze charakteryzuje stosunek Norwegów do życia bez ślubu - znaczy ono dosłownie "współmieszkanie" i jest całkowicie neutralne i pozbawione jakichkolwiek negatywnych konotacji. Partnerzy są w wielu przypadkach traktowani przez norweskie prawo tak samo, jak małżonkowie - mają na przykład podobne korzyści płynące z ubezpieczeń społecznych czy prawa podatkowego. Wśród małżeństw odsetek rozwodów jest dość wysoki i utrzymuje tendencję rosnącą.

Norweskie nastolatki dość prędko usamodzielniają się - jeżeli zaczynają studia, to w większości przypadków wiąże się to z przeprowadzką, ponieważ uczelnie wyższe w kraju zlokalizowane są w dużej mierze w rejonie kilku największych miast. Z zakładaniem rodzin nie spieszy się im jednak tak bardzo - ogólna zachodnieuropejska tendencja do odkładania decyzji o macierzyństwie na okres po trzydziestce jest widoczna także wśród Norweżek.